Mayo 2003  

Ang Rebolusyonaryong Grupo ng mga Komunista, kasama ang Liga para sa Ika-Apat na Internasyonal / Internasyonalistang Grupo at ang Rebolusyonaryo Komunistang Organisasyon, ay nananawagan sa uring manggagawa dito sa Pilipinas at buong mundo na labanan ang imperyalistang okupasyon ng U.S. at Britain sa Irak at ang imperyalistang agresyon ng mga tropang militar ng U.S. sa Pilipinas sa pamamagitan ng maka-uring pakikidigma na naka-sentro sa mga proletaryong aksyon na naglalayong magpapatigil sa pagtakbo ng industriya ng kapitalismo at imperyalistang digamaan at agresyon at hindi sa pamamagitan ng mga simbolikong pagkilos para tutulan ang digmaan na sinusulong ngayon ng mga organisasyon at partido na nag-aastang maka-kaliwa sa pamamagitan ng pagbubuo ng mga “Popular na Prente” o “Democratic Front”. Nananawagan din kami sa uring manggagawa na pangunahan ang paglaban sa mga pagkilos at aksyon ng burgesyang Pilipinong pinamumunuan ngayon ni Arroyo, na naglalayon ng ibayong paghihigpit ng kanilang paghahari dito sa Pilipinas at makibaka para sa pampulitikang independensya nito mula sa burgesya.

Sa nakalipas na kampanya laban sa imperyalistang gera sa Iraq ng U.S., malinaw na hindi umuubra ang mga rally at mga protesta ng mga Maoista / Stalinista at iba pang pekeng kaliwa - na bumuo pa ng mga “Popular na Prente” o “People’s Front” na mga kowalisyon na kasama ang mga oportunista at burgis na pulitiko – upang mapigilan ang imperyalistang digma (na kung tutuusin, pangunahing katangian naman talaga ng imperyalismo). Hindi rin nito napigilan ang pagpasok ng mga tropang mersenaryo ng imperyalistang U.S. sa Pilipinas upang “tumulong” sa naliligo na sa dugo na AFP na atakehin at durugin ang lahat ng mga grupong lumalaban sa imperyalismo at Kritiyano-Sobinistang burgesyang Pilipino. At kahit na magpaulit-ulit pa ang mga rali sa EDSA upang tutulan ang pagpapasa sa batas ng Anti-Terrorism Bill, gagawa at gagawa ng paraan ang burgesyang estado upang mas lalo nitong mapahigpit ang paghahri sa uring manggagawa, pesante, kababaihan, kabataan, mga mamamayang Moro at iba pang pambansang minoridad. Ang tanging nagawa ng mga “popular na prenteng” binuo ng mga pekeng kaliwa (kasama na ang mga Maoista, Stalinista, mga Sosyal-Demokrata, mga nagpapanggap na Trotskyista at iba pang bahid nito) ay mga simpleng simbolikong pagtutol lamang at hindi, ni katiting, pumigil sa tila-asong ulol na makina ng pakikidigma ng imperyalistang U.S. at Britain pati na ang mga galaw at aksyon ng “Super-puppet” na burgesyang Pilipinong pinamumunuan ngayon ni Arroyo.

Sa kabilang banda, ang mga nag-aastang mga maka-kaliwang “underground” na partido lalo na ang Communist Party of the Philippines / New Peoples Army at ang Marxist-Lenninist Party of the Philippines / Rebolusyonaryong Hukbong Bayan na nanawagan ng “Matagalang Digmang Bayan” at “Maka-uring Digma Laban sa Imperyalistang Pananakop” ay wala ring pupuntahan sa kadahilanang hindi nito kinikilala ang tunay na mga kontradiksyon sa tunggalian ng mga uri at naka-batay lamang ang pagtatagumpay sa lakas militar sa pagitan ng mga gerilyang hukbo at AFP. Pangalawa rito, ang mga Maoistang mga partido na ito ay patuloy na tinatangkilik ang bangkrap na teoryang “Gerilyaismo” - ang paglulunsad ng mga aksyong militar laban sa mga indibidwal na target na hindi naman makapag-papabagsak sa paghahari ng burgesya at magbibigay ng daan ng pag-agaw sa pampulitikang kapangyarihan ng uring manggagawa. Dagdag pa, ang paglulunsad ng digmaan ng mga Maoistang ito ay naka-batay rin sa lakas at lawak ng mga binuo ng mga itong “underground people’s front” na kasama ang ang “pambansang” burgesya na kaaway rin sa uri ng uring manggagawa para “labanan” ang imperyalismo at ang ka-uri nitong burgesya, ay napatunayan na sa kasaysayan na walang kinahahantungan (Indonesia 1965, Chile 1973 at marami pang ibang madugong pagkatalo) kundi ang pag-agaw ng burgesya sa pampulitikang kapangyarihan sa uring manggagawa na sa kalaunan ay ang pagkadurog ng mga organisasyon at partido nito.

Ganito rin sa esensya ang programa ng iba pang “underground” na Stalinistang partido kung saan, ipinipilit na ipasok sa kamulatan ng uring manggagawa ang bangkaroteng teoryang Menshebik na ang pakikibaka ng uri sa pangunahin ay, “para sa demokrasya”, o kaya naman’y “para sa nyutralisasyon ng mga lokal na pamahalaan ng burgesya”. Tulad ng mga Maoista, isinusulong ng mga underground na Stalinistang partidong ito ang anti-Leninistang konseptong “Gerilyaismo”. Ang tanging kaibahan ng mga ito ay ang taktika kung paano maipapalusot ng maayos ang mga bangkaroteng teorya ni Stalin ng hindi kasing kapangalan ng mga terminolohiya ng mga Maoista. Tulad rin ng mga Maoista, ang mga underground na Stalinistang partido, na nag-aastang para daw sa uring manggagawa, ay nakikipag-alyado rin sa mga kaaway ng uring manggagawa na “progresibo” o “liberal” na burgesya upang maipagtagumpay ang mga “demokratikong” pakikibaka ng uri. Kaya naman ang mga manggagawa, pesante, kababaihan, kabataan at iba pang sektor na nasa ilalim at naabot ng mga partidong ito ay nagkakaroon ng mga maling ilusyon na kayang “presyurin” ang burgesya at ang estado nito na ibigay ang ilan o kung tawagin nila’y mga “partial” demands ng mga demokratikong kahilingan. Sa kalaunan, ang ganitong programa ng mga nag-aasatang “maka-manggagawa”, “sosyalista”, “Leninistang” partido ay nagtutulak sa uring manggagawa tungo sa repormismo. Repormismong unti-unting lumalason sa uri upang makibaka na lamang para sa pagpapaganda ng exploytasyon ng sistemang kapitalismo at huwag na munang makibaka para sa rebolusyong manggagawa at sosyalismo.

Ang mga “Popular na Prente” / “People’s Front” / “Democratic Front” ay hindi nakakatulong sa uring manggagawa para sa pakikibaka laban sa burgesya, BAGKUS, ang mga ito ang siya pang mga balakid sa rebolusyonaryong pakikibaka ng uring manggagawa para sa pag-agaw ng kapangyarihang pampulitika at sosyalismo. Kaya naman mahalaga na makabaklas ang uring manggagawa at ang masang anak-pawis sa lahat ng anyo ng “Pupolar Front”, na pilit tinatangkilik ng mga pekeng kaliwa, upang masiguro ang pagtatagumpay ng kanyang rebolusyonaryong pakikibaka laban sa imperyalismo at sa burgesyang estadong pinamumunuan ngayon ni Arroyo.

Ang uring manggagawa, dahil sa katangian nitong nakakalat sa lahat ng bansang mayroong industriya, ang kawalan ng pribadong pag-aari, at ang kanyang sosyal at pang-ekonomiyang papel sa moda ng produksyon, ang tanging may kapasidad upang labanan ang maka-uring pakikidigma ng imperyalismo at burgesya. Sa pangunguna ng pinaka-abanteng sektor nito, ang organisadong kilusan ng mga manggagawa, kaya nitong pigilin at paluhurin ang buong sistemang kapitalismo at lumaban sa digmaang inilulunsad ngayon ng imperyalismo pati na rin ang mga atake at agresyon ng super-tutang burgesyang Pilipino. Magmula sa mga simpleng pagpapahayag ng protesta ng mga unyon at mga militanteng pagkilos tulad: ng pagtutol na pumasok sa kanilang mga trabaho bilang protesta sa digmaan at agresyon; pagtutol na i-handle ang mga armas pandigma ng mga imperyalistang hukbo kasama na ang mga tropa ng “Coalition of the Willing”; hanggang sa pagpapatawag ng mga strike upang tutulan ang okupasyon ng panggagahasa at pandarambong ng imperyalista sa Iraq pati na rin ang agresyon ng mga tropang U.S. at burgesyang Pilipino sa Pilipinas, ang mga aksyong ito ang maaaring maging susi upang pigilin ang tila rumaragasang tren ng agresyon ng lokal at internasyonal na burgesya kung igigiit lamang nang uring manggagawa ang kanyang liderato o pampulitikang independensya mula sa mga “liberal” o “pambansang” burgesya na kaaway sa uri at sa mga umaastang lider “komunista”, iba pang bahid ng mga pekeng kaliwa.

Kaya naman mahalaga ang pakikibaka para sa pagbubuo ng isang tunay na rebolusyonaryong partido ng uring manggagawa na siya namang mangunguna sa uring manggagawa at masang anak pawis sa pakikibaka para sa pampulitikang independensya ng uri, NA HINDI SINASALAMIN NG MGA UMAASTANG LIDER AT PARTIDO NGMGA MAOISTA, STALINISTA, AT IBA PANG BAHID NG PEKENG KALIWA. Ang isang tunay na rebolusyonaryong partido ng uring manggagawa, ay dapat kasing katulad ng Bolshebik na partido nina Lenin at Trotsky, na siyang nanguna sa pagtatagumpay ng kauna-unahang estado ng manggagawa sa pamamagitan ng rebolusyong manggagawa noong 1917, na tuloy-tuloy na nakikibaka upang masiguro na ang pakikibaka ng uri at ng masang anak-pawis ay madireksyonan at mapagtagumpayan hindi lang ang laban sa imperyalistang digma, hindi rin lang upang makabaklas ang uring manggagawa sa lahat ng klase ng “Popular Front” at para sa pampulitikang independensya, kundi pati na rin ang pakikibaka para sa rebolusyong manggagawa at ang pag-agaw ng pampulitikang kapangyarihan mula sa burgesya.

Ang RGK kasama ang LI-AI / IG at RKO ay kumikilos tungo sa pagbubuo ng partidong ito. Layon din naming muling buhayin ang Ika-4 na internasyonal na binuo ni Leon Trotsky noong 1938, ang pandaigdigang partido ng internasyonal na sosyalistang rebolusyon, upang,  maipagtagumpay ang mga bagong rebolusyong Oktubre ng 1917 - ang tanging matagumpay na rebolusyong manggagawa - sa ika-dalawampu’t isang siglo. SUMAPI SA RGK!! Ang RGK, LI-AI / IG at RKO ay kumikilos para sa rebolusyonaryong muling pagsasama ng mga mulat na rebolusyonaryong manggagawa, kababaihan at kabataan na malinaw na nakita ang pagka-bangkarote ng mga organisasyon at partido ng pekeng kaliwa na patuloy na tinatangkilik ang mga teorya at praktika nina Stalin, Mao at ang Rebisyonistang Sosyal-Demokrasya. Kami ay kumikilos upang maki-alam at madireksyonan ang mga pakikibaka ng uring manggagawa, at sa mga mapagpasyang tunggalian ng mga uri. Maaaring makipag-ugnayan sa RGK sa e-mail:  rgk7@hotmail.com. Maaari ring makipag-ugnayan sa IG / LI-AI at RKO at:  internationalistgroup@msn.com para sa mga e-mail o kaya’y mag-log sa www.internationalist.org website.

URING MANGGAGAWA, MAKIBAKA PARA SA IYONG PAMPULITIKANG INDEPENDENSYA MULA SA BURGESYA AT SA LAHAT NG BAHID NG POPULAR NA PRENTE!!

PARA SA MGA BAGONG REBOLUSYONG OKTUBRE NG 1917!!
PARA SA PAGBUBUO NG ISANG TUNAY NA REBOLUSYONARYO-TROTSKYISTANG PARTIDO SA PILIPINAS BILANG SEKSYON NG MULING BINUHAY NA IKA-APAT NA INTERNASYONAL!!

- REBOLUSYONARYONG GRUPO NG MGA KOMUNISTA –

Abril 30, 2003